سلام وقت شما بخير
از گناهانتون بين خود و خدا توبه کنيد و البته آغوش رحمت الهي به روي همه ما گنهکاران باز هست.
از گناهتان پيش کسي جز خدا حرف نزنيد.
بزرگواري ميفرمودند: روزي در محضر حضرت استاد علامه حسن حسن زاده روحي فداه نشسته بوديم ، چند نفر از عزيزاني به ديدارشان آمده بودند. يک آقا جواني همين جور طبق متعارف برگشتند گفتند: آقا ما گنهکاريم، ما را دعا کن.
آقا رو سرشان داد کشيد : اين چه حرفي است تو مي زني؟ تو گنهکار هستي پيش من حسن زاده چرا مي گوئي؟ آن را برو در خلوت خانه ات با خدايت حرف بزن. چه کار داري به اين و آن بگوئي من گنهکارم. تند شد روي جوان، خجالت نمي کشي اين طور حرف مي زني؟ تو مي داني يعني چي داري مي گوئي؟ کسي گناه خدا مي کند يعني به ناموس خدا تجاوز کرده. توداري رسماً در پيش من مي گوئي من به ناموس خدا تجاوز کردم. خجالت نمي کشي؟ همچين حرفي مي زني، که چي؟ دعا کن من به ناموس خدا تجاوز کردم. غيرت خدا به جوش مي آيد . اتفاقاً گناه باعث مي شود بين خدا و بين عبد يک رابط? فقط خصوصي برقرار شود. که بين بنده گنهکار با هيچ کس ديگر خدا راضي نيست رابطه برقرار شود. من غيرتم به جوش مي آيد گناه کردي يواشکي بيا شب، تاريکي، خلوت. دهن باز نکن داد نکش سروصدا نکن. نگذار مردم بشنوند.
پشيمان شدي آهسته با خودم حرف بزن. چه کار داري داد و فرياد کني آبروي خودت را مي ريزي آبروي من خدا را مي ريزي. چون بين مردم مي گويي من گناه کردم يعني به ناموس خدا تجاوز کردم. اين بَد است. خدا دوست ندارد چيزي را که فحاشي شده بي احترامي شده، شايعه اش کني بين مردم داد بکشي.
حالا يکي مي رود نعوذبالله يک عمل خلاف مي کند ديگري مي رود عمل خلافش را پخش مي کند به همان اندازه که او خلاف کرد به همين اندازه ايني که دارد شايعه مي کند هم گنهکار است. چرا داري گناه را پخش مي کني؟
قرآن من و شما مي گويد:اگر بدي هم ديدي خيلي آهسته، داد هم نکش. اگر امر به معروف هم مي خواهي بکني خيلي آهسته، مثل آينه باش. آينه داد نمي زند يقه ات بَد است. وقتي روبروي آينه مي ايستي جيغ نمي کشد بگويد چرا موي سرت اينجوري است ؟ خيلي سکوت محض است، آهسته هيچ کس خبر دار نيست، جز تو و آينه
=====
توبه و قبولى توبه از نعمتهاي کم نظير الهى است و داراى آثار و نتايج بسيار درخشانى است.
توبه حقيقى طوري گنهکار را دگرگون مىکند، که گويى اصلاً گناه نکرده است.
امام باقر (عليه السلام) ميفرمايد: «التائب من الذنب کمن لا ذنب له»؛ توبه کننده از گناه مانند آن است که گناهى نکرده است.
توبه حقيقى موجب پردهپوشى و نابودى آثار گناه مىگردد.
امام صادق (عليه السلام) ميفرمايد: «هنگامى که بنده توبه حقيقى کرد، خداوند او را دوست مىدارد، و در دنيا و آخرت گناهان او را مىپوشاند، هر چه از گناهان که دو فرشته موکل بر او برايش نوشتهاند از يادشان ببرد و به اعضاى بدن وحى مىکند که گناهان او را پنهان کنيد.و به نقاط زمين (که او در آن گناه کرده) فرمان مىدهد گناهان او را پنهان کنيد.
فيلقى الله حين اَلقاه و ليس شَيى يَشهد عليه بشىء من الذّنوب؛ پس توبه کننده با خدا ملاقات کند به گونهاى که هيچ چيز نيست که در پيشگاه خدا گواهى بدهد که او چيزى از گناه را انجام داده است.
توبه حقيقى انسان را محبوب خدا مىکند، آن هم به عنوان محبوبترين بندگان.
امام کاظم (عليه السلام) ميفرمايد: «و اَحَبّ العِباد الى الله تعالى المُفَتَّنون التَّوابون»؛ و محبوبترين بندگان در پيشگاه خدا، آنهايى هستند که در فتنه (گناه) واقع شوند و بسيار توبه کنند.
امام سجاد (عليه السلام) در فرازى از مناجات خود از مناجاتهاى پانزدهگانهاش به پيشگاه خداوند چنين عرض مىکند: «الهى انت فَتَحت لِعبادک باباً الى عَفوِک، سمّيتَه التّوبه، فقلت: توبوا الى الله توبة نصوحاً، فما عذر مَن اغفل دخول الباب بعد فتحه؟» اى خداى من! تو آن کسى هستى که درى به سوى عفوت براى بندگانت گشودهاى و نام آن را توبه نهادهاى و فرمودهاى: به سوى خدا باز گرديد و توجه خالص کنيد، اکنون عذر کسانى که از وارد شدن به اين در گشوده غفلت کردهاند، چيست؟
البته يکى از ارکان مهم توبه، جبران گناه است، که موجب شستن آثار گناه شده و زدودن رسوبات گناه مىگردد.از اين جبران، در اسلام با عنوان «کفارات و تکفير» «پوشاندن و پاک کردن» ياد مىشود.«تکفير» در مقابل «اِحباط» است، احباط يعنى انسان با ارتکاب گناه، کارهاى نيک خود را پوچ و بى اثر کند، ولى تکفير يعنى انسان با کارهاى نيک، آثار گناهان از چهره جان خود بزدايد، به عبارت روشنتر توبه داراى دو مرحله است:
1). قطع و ترک گناه؛
2) تقويت روح و جان با اعمال نيک.
در توبه کردن فقط ترک گناه و پشيمانى، کفايت نمىکند. بلکه بايد آثارى را که گناهان در زندگى انسان پديد آوردهاند با کارهاى نيک، جبران و اصلاح نمود !به همين دليل به: 1). قطع و ترک گناه؛ و 2) تقويت روح و جان با اعمال نيک. توصيه شده است.
پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله و سلّم) ميفرمايد: کسي که از گناهش توبه کند :
1- خداوند برايش در دنيا و آخرت هزار در رحمت مي گشايد؛
2- هر صبح و شب در رضايت خدا است؛
3- براي هر رکعت نماز مستحبي که مي خواند عبادت يک سال نوشته مي شود؛
4- هر آيه اي از قرآن را که قرائت مي کند برايش نوري بر صراط خواهد شد؛
5- هر صبح و شام ثواب يک نبي برايش نوشته مي شود؛
6- به عدد هر حرفي از استغفار و تسبيحش ثواب حج و عمره نوشته مي شود؛
7- هر آيه اي براي او شهري در بهشت است؛
8- قبرش پر از نور و چهره اش سفيد مي شود؛
9- به عدد هر مويي در بدنش نوري خواهد بود؛
10- مانند آن است که به وزن خود طلا در راه خدا صدقه داده است؛
11- مانند آن است که به عدد هر ستاره اي بنده اي در راه خدا آزاد نموده است؛
12- شدت و سختي قيامت به او نمي رسد؛
13- مونسي در قبر خواهد داشت (که او را از وحشت قبر حفظ خواهد نمود؛)
14- قبرش روضه اي از روضه هاي بهشتي خواهد شد؛
15- هر روز هزار فرشته او را در قبرش زيارت مي کنند؛
16- درقيامت از قبر خارج مي شود درحالي که هفتاد لباس از حلّه برتنش، و تاجي از رحمت برسراوست؛
17- در قيامت زير سايه عرش الهي همراه با انبياء و شهداء خواهد بود و مي خورد و مي نوشد تا زماني که خداوند از حساب خلايق فارغ شود سپس به سوي بهشت روانه مي گردد.
در حديث ديگري وارد شده که زني خدمت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم رسيد و عرض کرد: يا نبي الله! زني فرزند خود را کشته است و مرتکب قتل شده است آيا راهي براي توبه دارد؟ حضرت فرمودند: قسم به کسي که جان من به دست اوست اگر آن زن هفتاد پيامبر را بکشد و سپس توبه کند و پشيمان شود و خداوند بداند که هرگز مجددا به معصيت باز نمي گردد خداي سبحان توبه اش را قبول مي کند و اورا مي بخشد! زيرا در توبه از بين مغرب تا مشرق باز است و کسي که توبه کند مانند آن است که اصلا گناهي انجام نداده است.
*****
براي قبول شدن توبه و آمرزش و رسيدن به خير و خوشبختي و موفقيّت در زندگي و برکت و رزق و روزي فراوان و سلامتي؛ چند توصيه جدّي به شما دارم:
1- گناه نکنيد.
گناه، دل را ويران ميکند، دلي که حرم و خانة خداست؛ گناه آن را نابود و قواي معنوي را تضعيف و ريشههاي درخت ايمان را ميسوزاند.
امام باقر (عليه السّلام) ميفرمايند: هيچ بنده مؤمني نيست مگر اين که در قلبش نقطه سفيدي است. پس هر گاه گناهي را مرتکب شود، نقطه سياهي در قلبش نمودار ميگردد و باعث تباهي دل ميشود».
امام صادق (عليه السّلام) مي فرمايد: همانا به درستي که انسان گناهي را که مرتکب ميشود با آن گناه رزق و روزي از او دفع ميگردد».
رسول خدا (صلّي الله عليه و آله و سلّم) مي فرمايد: هر گاه بنده گناهي را مرتکب شود، به خاطر آن گناه از نماز شب محروم ميشود.
امام صادق (عليه السّلام) ميفرمايند: «انّ ادني ما اصنع بالعبد اذا آثر شهوته علي طاعتي ان احرمه لذيذ مناجاتي؛ هر بندهاي که خواهش نفس خود را بر طاعت من اختيار نمود کمترين کاري که دربارة او انجام دهم اين است که او را از لذّت مناجاتم محروم ميسازم.».
رسول خدا (صلّي الله عليه و آله و سلّم) مي فرمايد: بدانيد و هوشيار باشيد همانا در قيامت بنده را به خاطر يکي از گناهانش صدسال حبس ميکنند در حالي که او به حوراني نگاه ميکند که در بهشت براي او آماده شدهاند و به نماز و نعمت مشغولند.
2- نمازها، «خصوصاً نماز صبح» را حتماً اول وقت بخوانيد.
حضرت عبدالعظيم حسني از امام حسن عسکري(عليه السلام) روايت مي کند که فرمودند: خداوند متعال با حضرت موسي تکلم کرد، حضرت موسي فرمود:خداي من. کسي که نمازها را در وقتش به جاي آورد چه پاداشي دارد؟ خداوند فرمود:حاجت و درخواستش را به او عطا مي کنم و بهشتم را برايش مباح مي گردانم.
آقا رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلّم) کسي که نماز را سبک بشمارد خداوند او را به شش بلاي در دنيا گرفتار ميکند:
1-. خير و برکت را از عمر او برمى دارد.
2-. خير و برکت را از روزى اش برمى دارد.
3-. نشانه صالحان را از چهره او محو مى فرمايد.
4-. در برابر اعمالى که انجام داده اجر و پاداش به او داده نمى شود.
5-. دعاى او به سوى آسمان بالا نمى رود و مستجاب نمى گردد.
6-. هيچ بهره اى در دعاى بندگان شايسته خدا نداشته و مشمول دعاى آنان نخواهد بود.
3- اول شبها صدقه بدهيد و سوره «واقعه» بخوانيد و هنگام خواب، پس از تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله عليها) 70 مرتبه استغفار کنيد و بگوئيد: «استغفرالله ربّي و أتوب إليه».
هر کس سوره واقعه را هر شب بخواند هيچ تنگدستي و گرفتاري به او نمي رسد.رسول خدا (صلي الله عليه و آله وسلّم) فرموده اند: سوره واقعه را به زنانتان ياد دهيد زيرا آن سوره بي نياز کننده است.
در خبر است: عبدالله بن مسعود صحابي بزرگوار رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلّم) بيمار شد. خليفه وقت ، عثمان بن عفان، به ديدار او رفت و ناراحت و نگراني در چهره او ديد از او پرسيد: چرا ناراحتي و آه و ناله مي کني؟ گفت: گناهکارم. پرسيد: چه مي خواهي؟ گفت: رحمت خداوند را، پرسيد: آيا نياز به پزشک داري؟ گفت: طبيب حقيقي مرا بيمار کرده است. پرسيد: آيا مي خواهي کمک مالي به تو بکنم؟ گفت: آن زمان که نياز داشتم ندادي و اکنون نيازي ندارم. عثمان گفت: پول مي دهم براي دخترانت باشد. ابن مسعود گفت: آنها نيازي ندارند. چون به ايشان گفته ام که همواره سوره واقعه را قرائت نمايند که هيچ گاه نيازمند نخواهند شد.
پيامبر اکرم (صلي الله عليه وآله وسلّم) فرمودند: اگر سوره واقعه را بنويسند و در خانه بگذارند موجب افزايش خير و برکت مي شود و هر کس به قرائت آن مداومت ورزد، فقر از او برطرف مي شود و در آن افزايش حفظ و توفيقات و وسعت در مال وجود دارد.
امام صادق (عليه السلام) فرموده است: هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را قرائت کند، خداوند او را دوست دارد و او را محبوب همه مردم مي گرداند و هرگز در دنيا ناراحتي، فقر و تنگدستي و آفتي از آفات دنيا به او نخواهد رسيدو از همراهان و رفيقان اميرالمؤمنين (عليه السلام) خواهد بود.و اين سوره ويژه اميرالمومنين علي عليه السلام است و هيچ کس در آن شرکت ندارد.
امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: سوره واقعه داراي منافع و بهره هاي زيادي است که قابل شمارش نيست. از جمله فوايد اين سوره آن است که اگر براي مرده اي خوانده شود، خداوند او را مي امرزد و اگر براي کسي که در حال احتضار و مرگ است بخواند، مرگ و خروج روحش به اذن خدا آسان مي شود.
به همراه داشتن نوشته سوره واقعه موجب آساني زايمان مي شود.
4- اول روزها صدقه بدهيد و سوره «يس» بخوانيد.
پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله وسلم) به آقا أميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمودند: يا علي! «يس» را بخوان که در آن ده اثر است، هر که آن را قرائت کند: 1) اگر گرسنه باشد سيرگردد؛ 2) اگر تشنه باشد، سيراب گردد؛ 3) اگر عريان باشد، پوشانيده گردد؛ 4) اگر عزب باشد، ازدواج کند؛ 5) اگر ترسان باشد، امنيت يابد؛ 6) اگر مريض باشد، عافيت يابد؛ 7) اگر زنداني باشد، نجات يابد؛ 8) اگر مسافر باشد، در سفرش ياري شود؛ 9) نزد ميت خوانده نمي شود مگر اينکه خدا بر او آسان گيرد؛ 10) اگر گمشده داشته باشد، گمشده اش را پيدا کند.
شخصي به اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) عرض کرد: بفرماييد وقتي چيزي يا کسي گم مي شود چه بايد بکنم؟ حضرت فرمودند: دو رکعت نماز بخوان و در هر دو رکعت بعد از حمد «يس» بخوان و بعد از آن بگو: يا هادي الضالّهِ رُدَّ عَلَيَّ ضالَّتي» اي هدايت کننده گمشدگان، گمشده ام را به من برگردان. آن شخص مي گويد: من اين کار را کردم و بعد از مدتي خداوند گمشده ام را به من برگرداند.
از رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله وسلم) نقل شده است: هر کس سوره «يس» را نوشته و پس از شستن از آب آن بنوشد در درونش هزار گونه دوا و نيز هزار گونه نور و يقين و برکت و رحمت را وارد کرده است و هر گونه دردي را از او دور ميکند.
از حضرت سلمان فارسي (رحمة الله) روايت شده اگر کسي ده روز بعد از نماز صبح قبل از سخن گفتن با کسي، سوره «يس» را بخواند و اين دعا را قبل از تلاوت سوره مزبور ده مرتبه بخواند بعد سوره را بخواند هر حاجتي را که بخواهد انجام شود انشاءالله؛ زيرا که اسم اعظم خداوندي در اين دعا است ودعا است:
«بسم الله الرحمن الرحيم، يا قديم يا دائم يا حي و يا قيوم يا فرد و يا وتر يا واحد يا احد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يکن له کفواً احد و صلي الله علي محمد و اله اجمعين برحمتک يا ارحم الراحمين.»
5- به بزرگترها «خصوصا پدر و مادر» احترام کنيد و بکوشيد آنها را از خودتون خوشنود کنيد.
قرآن در سوره اسرا آيه 23 مي فرمايد: و پروردگار تو مقرر کرد که جز او را مپرستيد و به پدر و مادر احسان کنيد! و در سوره لقمان آيه 15 مي فرمايد: اگر آنها به تو اصرار کنند که مشرک شوي اطاعتشان مکن، ولي در زندگي دنيا به نيکي با آنها معاشرت نما!
امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: مردي نزد پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلّم) آمد و عرض کرد من جوان با نشاط و ورزيده اي هستم و جهاد را دوست دارم ولي مادري دارم که از اين موضوع ناراحت مي شود، پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلّم) فرمود: برگرد و با مادر خويش باش، قسم به آن خدايي که مرا به حق مبعوث ساخته است، يک شب مادر با تو مانوس گردد از يک سال جهاد در راه خدا بهتراست.
در معارف اسلام احترام به پدر و مادر از مهمترين مسائل اخلاقي است و بي احترامي به پدر و مادر گناه بزرگي است که خداوند به راحتي از آن نمي گذرد و تا روز قيامت صبر نمي کند و فرزند خطاکار را سريع مجازات مي نمايد. پيامبر بزرگ ما در اهميت اين موضوع مي فرمايد: «کيفر سه گناه تا قيامت به تاخير نمي افتد عاق پدر و مادر، ظلم و تجاوز به مردم و ناسپاسي در مقابل احسان و نيکي ديگران.».
امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: «حسن سلوک و نيکي به والدين از حسن شناخت و معرفت عبد به خداوند تعالي است، زيرا هيچ عبادتي انسان را به سرعت نيکي به پدر و مادر به خشنودي خداوند تعالي نمي رساند آن هم احساني که محض تحصيل رضاي پروردگار باشد.».
امام باقر (عليه السلام) مي فرمايد: «خوشا به حال کسي که به پدر و مادر خود نيکي کند، زيرا خداوند بر عمر او مي افزايد»
امام صادق(عليه السلام) مي فرمايد: «خداوند دعاي سه کس را رد نخواهد کرد: دعاي پدر در حق فرزند در هنگام نيکي به او، دعاي پدر بر ضد فرزند(نفرين) هنگامي که مورد عاق او واقع شود و دعاي مظلوم بر ظالم.»
کميل بن زياد مىگويد : امير المؤمنين (عليه السلام) همواره به نيکى بر پدر و مادر تشويق مىکرد و مىفرمود : «فرزندان من! بر شما باد به نيکى بر پدر و مادر که در دعاى آنها هم بهبودى است و هم نابودى».
به برکت اين اعمال حتماً مورد لطف خداي سبحان قرار ميگيريد
نظر خودتان را ارسال کنید