سلام فايده نداشتن يک معناي نسبي است،براي چه و که فايده ندارد؟ فايده آيا به اين است که حتما خدا گوسفندي خلق کند که ما گوشتش را ميل کنيم؟! فايده به اين است که پرنده اي زيبا خلق کند که از صدايش لذت ببريم؟! فايده داشتن به چه امري است؟!
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم وظايف فرزندان نسبت به والدين فرزندان در مقابل والدين خود وظايف و مسؤوليت هاي مختلفي دارند که مهمترين آن ها به طور اجمال عبارتند از: 1-احسان و نيکي به والدين: موضع «احسان و نيکي به والدين»از عظمت خاصي برخوردار است. خداوند منان، خالق همه هستي، جان آفرين والدين و فرزندان، در قرآن کريم، کلامِ حياتبخش و تضمينگر سعادت و فلاح همه ي انسان هاي آزاده و وارسته، احسان و نيکي به والدين و رفتار محبت آميز فرزندان با آن ها در چهار مورد در کنار «توحيد» و «عبادت» خود ذکر کرده است و مي فرمايند: ... لا تَعبدون إلاّ الله و بالوالدين إحساناً... .
سلام عليکم براي استفاده از آن تسبيحي که حاوي اسماء مبرکه است بايد طهارت داشت وگرنه بدون طهارت(در حالي وضو و غسل واجب بر ذمه است)مس آن اسماء متبرکه حرام است و وضوي حائض طهارت کامل را حاصل نمي کند چرا که حدث حيض فقط بعد از پاک شدن از حيض و با انجام غسل حيض برطرف مي شود.
باسلام خدمت شما پرسشگر محترم ماازسن وسال خواهرتان اطلاع نداشته وهمين طورخودشما ،درهرصورت درچنين مواقعي بايدخويشتن داري کرد ونگذاشت طرف مقابل حساس شده وسرازلجبازي دربياورد. شما هنوز اطمينان قطعي دراين مسئله نداشته ونمي توان براحتي ناموس خودرامتهم به مسئله غيراخلاقي وغيرشرعي نمود. درروايت داريم ؛ سخت گيري وبددلي مرددرخانه زمينه بي حيايي وبي عفتي زن ودختر وخواهررافراهم مي سازد. پس بسيارمراقب رفتاروگفتارتان دراين مسئله بوده وبهتراست شما مستقيم واردنشده وازشخصي که ازجنس خودش مي باشد،مانند مادرياخواهرديگر بصورت محترمانه ومنطقي جوياي روابط وارتباطاتش با دوستان وديگران شوند.
آنچه در معارف ديني ما مورد اتفاق است و ترديدي در آن نيست، علم پيشين خداوند به همه امور است. در نتيجه به يقين خداوند مي داند هر فرد در طول زندگي خود به چه کيفيت و چگونه رفتار خواهد نمود و سرانجام وي چه خواهد شد؛ اما اين امر غير از آن است که بگوييم خداوند اين گونه خواسته است و فرد نمي تواند از خواست خداوند تخطي بورزد. پس خداوند مي داند که ما چه مي کنيم و نقصي در علوم او راه ندارد. به علاوه ما مجبور به انجام رفتاري خاص و انتخابي مشخص نيستيم.
نکته يکم: منظور از آيه اول که فرمود توبه براي کساني است که از روي جهالت مرتکب گناه مي شوند، يعني هنگام گناه دچار غفلت هستند و به نوعي هيجنات و احساسات منفي در وجودشان طغيان مي کند که دچار غفلت مي شوند و در کنترل و مديريت خود دچار سستي مي شوند، اما به فاصله کمي بعد از ارتکاب گناه دچار حالت پشيماني و ناراحتي مي شوند و به سرعت به درگاه الهي توبه مي کنند. نکته دوم: منظور از آيه دوم اين است که اگر کسي مرتکب گناهان زيادي شد و يا گناهي را تکرار کرد، خود اين زياد بودن و يا تکرار شدن گناه نبايد باعث شود فرد اميد بخشيده شدن را از دست بدهد و از رحمت خداوند نا اميد شود.
اين نکته در سورة بلد آيه ي 4 مي باشد که خداي متعال مي فرمايد: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي کَبَدٍ که ما انسان را در رنج آفريديم»(و زندگي او مملو از رنج ها است) «کبد» بر وزن«فَرَس» به معناي«سختي» و بر وزن«کَتْف» به معناي جگر و درد جگر سياه است. همچنين«کُباد» به معني درد جگر است. و بيش از يکبار در قرآن نيامده است. «کبد السماء» که در وسط آسمان است به «کبد انسان» که در وسط بدن قرار دارد تشبيه شده است.(1) مراد از «کبد. سختي» در آية، اين است که انسان را در رنج و تعب آفريديم، زندگي او پر از مشقت و رنج است و همين رنج و تعب است که او را به کمال و ترقي سوق مي دهد.
دکتر سروش در زمينه وحي به معناي عام کلمه که وحي همه پيامبران را در بر مي‌گيرد و البته شامل وحي قرآني نيز مي‌شود، سه ديدگاه اصلي را ارايه کرده است، بدين شرح: ?. وحي همسان و همپاي تجربه‌هاي عرفاني است. ?. وحي مانند تجربه شاعرانه و کشف‌هاي علمي و فلسفي است. ?. وحي نبوي پايان نپذيرفته و امکان استمرار وحي وجود دارد. ?. وحي قرآني آقاي سروش درباره وحي قرآني به شش ديدگاه ذيل باورمند است: ?. به عکس ديدگاه رايج و سنتي، پيامبر(ص) در فراهم آوردن قرآن نقش کليدي داشته ، و از اين جهت قرآن را بايد بازتاب دانش و روحيات پيامبر دانست. ?.
با توجه به آيات قرآن، انسانها در برابر دين خدا سه گروهند: برخى در باطن و ظاهر آن را مىپذيرند، اينان مؤمنان و پرهيزگارانند. هر چند گاهى بر اثر تقيه به ناچار ايمان باطنى خود را کتمان مىکنند و زمينهاى براى ابراز آن نمىيابند و يا به ناچار برخلاف ايمان باطنى خود اظهار کفر مىکنند.برخى هم در باطن و هم در ظاهر منکر دين خدايند اينان کافرند.گروه سوم، در باطن کافرند. ولى اظهار ايمان مىکنند.از اينها به منافق تعبير شده است.(1) منافق از نفاق گرفته شده وبه معناي پنهان شدن موش صحرايي در سوراخ لانه است.
متن قرآن از جهت فصاحت و بلاغت در اوج قرار دارد، به گونه اي که هيچ بشري، نمي تواند نظير آن را بيان کند. پس با تبديل زبان عربي، به زبان ديگري، اين جنبه اعجاز را از دست مي دهيم. علاوه بر اينکه حتي اگر الفاظ قرآن معجزه نبود، بازهم ترجمه، اصل آن را تغيير مي داد. فرض کنيد که اشعار حافظ به زبان انگليسي ترجمه شود، آيا لذت خواندن اشعار به زبان فارسي، به همان نحو در ترجمه آن نيز وجود دارد؟ اينها همه در کنار اين است که به نظر بسياري از کارشناسان، ترجمه نمي تواند تمام مفاهيم زبان مبدا را در زبان مقصد بيان کند.
