این حدیث از حضرت محمد(ص) که نقل شده هر کسی عاشق شود و عفت بورزد; آنگاه بمیرد; به مرگ شهید مرده است آیا سندیت دارد؟

حديث مورد نظر به صورت هاي ذيل نقل شده است: من عشق فکتم وعف فمات فهو شهيد(1)؛هرکس عاشق شود و آن را مخفي نگهدارد و پاکدامني بورزد و در اين حال بميرد، شهيد است. من عشق وکتم وعف و صبر، غفر الله له وأدخله الجنة(2)؛ هرکس عاشق شود و آن را مخفي نگهدارد و پاکدامني بورزد و تحمل کند، خداوند او را مي آمرزد و وارد بهشت مي فرمايد. منظور از عشق در اينجا محبت شديد است. ممکن است انسان به کسي محبت شديد پيدا کند و عاشق وي گردد. گاهي عاشق مي تواند از طريق صحيح به معشوق برسد و تلاش صحيح براي رسيدن به وصال معشوق جايز بلکه لازم است تا بتواند در کنار معشوق آرام بگيرد و بهتر به وظايف بندگي قيام کند. طبيعي است که در اينجا بايد از طريق صحيح تلاش کند به معشوق برسد و تا رسيدن به وصال هم صبر و تحمل کند ولي ديگر با تلاش براي وصال کتمان معنا ندارد. ولي گاهي به کسي محبت و عشق پيدا مي کند که شرعا راهي براي وصال نيست مثلا به همسر فرد ديگري دلبسته مي شود يا به پسري زيبا رو دلبسته مي گردد. زيبايي جاذبه دارد و چه بسا فرد ناخودآگاه در دام عشقي گرفتار مي آيد که عشق ممنوع است. در اينجا آشکار کردن عشق و تلاش براي رسيدن به وصال محبوب، گناه است و باعث بي آبرويي معشوق و متلاشي شدن زندگي او و... مي گردد. حالا اگر عاشق بي پروا و بي تقوا باشد، عشق را آشکار مي کند و براي رسيدن به معشوق از هيچ تلاشي فروگذار نمي کند هر چند به جاهاي باريک برسد اما اگر با پروا و با تقوا باشد، اين عشق را کتمان مي کند و در برابر شعله هاي سرکش آن صبر و مقاومت مي ورزد تا يا خدا او را از اين عشق ممنوع برهاند يا مرگ او را آزاد کند. طبيعي است که اين فرد در جهادي عظيم است و اگر مرگ او در اين جهاد برسد، شهيد است و از قتيل ميدان جنگ با دشمنان حق کمتر نيست. در الوافي بالوفيات آمده که شخصي بر نوجواني عاشق بود و اين عشق او را به بستر انداخته بود. او را گفتند: توان که داري ومحبوب هم که موافق است، با قرار گرفتن در کنار او، خود را از بستر برهان. او در جواب گفت: خداوند مرا به شفاعت پيامبر نرساند اگر دامن به حرام آلوده کنم، که از ابن عباس از پيامبر شنيده ام که فرمود: هر کس عاشق شود و کتمان کند و تحمل ورزد تا بميرد، شهيد مرده و خدا او را به بهشت مي برد.(3) پي نوشت ها: 1. محمدي ري شهري، ميزان الحکمه، قم، دار الحديث، 1416ق، ج3، ص1988. 2. همان. 3. صفدي، الوافي بالوفيات، بيروت، دار احياء التراث العربي، 1420ق، ج3، ص49.