سلام وقت شما بخير معرّفي برخي آثار نگاشته شده درباره زندگاني کريمه اهل بيت حضرت معصومه (سلام الله عليها): 1. مرتضي اشرافي، «تاريخچه حرم مطهر کريمه اهل بيت حضرت معصومه(س)»، قم، انتشارات ائمه. 2. الياس محمد بيگي، فروغي از کوثر، زندگي نامه حضرت معصومه(س)، قم، انتشارات زائر. 3. صفر فلاحي، هديه معصوميه(س)، قم، انتشارات زائر. 4. زندگاني حضرت معصومه(ع) و تاريخ قم به ضميمه مختصري از وقايع پانزده خرداد ‎????/ به‌قلم مهدي صحفي.- قم: صحفي، ‎????. 5. الياس محمدبيگي، فروغي از کوثر: زندگينامه حضرت فاطمه معصومه(ع)، قم، زائر، ‎????. 6.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم وَ قُلْنا يا آدَمُ اسْکُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُکَ الْجَنَّةَ[1] و گفتيم: اى آدم! تو با همسرت در اين بهشت (باغ)سکونت کن. جنة در اصل از «جن» به معناي پوشيده از ديد است، چنانکه «جنة الليل» يعني شب تاريک شده؛ و به کودک پنهان در رحم «جنين» و به موجوادت نامرئي «جن» به زمين پوشيده از درخت «جنت» يعني بوستان و بهشت گفته مي ‌شود.[2] همچنين در قرآن کريم کلمه «جنة» به باغهاى دنيا نيز گفته ‏شده، چنان که در سوره‏ى قلم آيه 17 آمده است: «إِنَّا بَلَوْناهُمْ کَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ؛ ما صاحبان باغ را آزمايش نموديم».

سلام وقت شما بخير در نگرش پيامبر خدا کسب حلال، برترين عبادت است چنانکه ايشان به نقل از خداوند مي‌ فرمودند: «عبادت را ده جزء است که نه (9) جزء آن طلب حلال است».[1] همچنين آن حضرت، کسي که شب را در جستجوي حلال به صبح آورد مشمول غفران مي‌ دانست[2] و مي‌ فرمود: «خداوند دوست دارد بنده‌اش را در زحمت طلب حلال مشاهده کند».[3] حضرت طلب حلال را بر هر زن و مرد مسلمان واجب مي‌ دانست.[4] از جمله نمونه‌هاي عملي که از اهتمام پيامبر اکرم(ص) بر خوردن مال حلال‌ و پرهيز از خوراک حرام حکايت دارد جريان ميهمان شدن آن حضرت نزد گروهي از انصار است.

باسلام خدمت شما پرسشگر محترم اعتماد به نفس اين است که انسان خود و نيروها و استعدادهاى خويش را فراموش نکند و هر چه بيشتر از آنها براى دست يافتن به اهداف خويش بهره گيرد و تا مى تواند دست خويش را در پيش ديگران براى رفع نيازهاى خود دراز نکند و يکى از پيامدهاى اعتماد به نفس، استقلال و خودکفايى است. بايد توجّه داشت که اعتماد به نفس، به اين معنا، منافاتى با ارتباط با خداوند و کمک گرفتن از او ندارد; زيرا اعتماد به نفس، در برابر مردم است، نه خدا. خودخواهى، که از امور تکوينى و به معناى «خود را خواستن» است، اگر محوريّت يابد، مذموم است.