وضعیت برده‌داری در جهان قبل از اسلام چگونه بوده است؟

در پاسخ به اين پرسش توجه به چند نکته تاريخي جالب است. الف) برده‌داري در جزيرة العرب قبل از اسلام عرب‌هاي جزيرة العرب قبل از اسلام در حالت جاهليت به سر مي‌بردند و عادات و اخلاق ناپسندي داشتند و در حالت قبيلگي و نوعاً با درگيري، خون‌ريزي و اسارت، به سر مي‌بردند. آنان اسيران جنگي خويش را برده به شمار مي‌آوردند و آن‌ها را مي‌فروختند يا بهاي آن‌ها را مي‌گرفتند و قبيله و خانواده‌اش باز مي‌گرداندند و گاهي هم اسيران را مي‌کشتند.[1] زنان اسير را به کنيزي مي‌گرفتند و آزادانه با آن‌ها معاشرت جنسي مي‌کردند و گاهي آن‌ها را مجبور به خودفروشي مي‌کردند و از اين راه کسب درآمد مي‌کردند. قرآن به برخي از اين رفتارها اشاره کرده و آن‌ها را ممنوع کرده است.[2] بر اساس عادات و مقررات عرفي عرب جاهلي فرزندان بردگان و کنيزان نيز برده به شمار مي‌آمدند که در مالکيت صاحب آن‌ها بوده و لازم بود براي صاحبان خود کار کنند و در هنگام لزوم فروخته مي‌شدند. ب) برده‌داري در ايران و روم (دو ابرقدرت معاصر ظهور اسلام) وضع بردگان در ايران و روم نيز مشابه وضعيت عرب جاهلي بود.[3] [1]. ر.ک: المفصل في تاريخ العرب، دکتر جواد علي، ج 14، ص 155. [2]. نور/33. [3]. سايت ناظم‌سرا، برده‌دار در ايران باستان نوشته سيف الله صالحي. www.nazemsara.com