نگاه مراجع دینی به استمنا یا خود ارضایی چگونه است؟

سلام وقت شما بخير استمنا و يا به عبارتي خود ارضايي، از نظر شرعي واخلاقي، حرام و گناه محسوب مي شود. اين عادت ناپسندي به لحاظ اخلاقي، بعد معنوي انسان را به سختي مي آزارد، روح او را تاريک مي نمايد، آزادي معنوي انسان را سلب مي کند و در مسير خود سازي و کمال، آدمي را با چالش جدي مواجه مي کند. مطابق تحقيقات انجام شده توسط روانشناسان، خود ارضايي نوعي اعتياد و بيماري زشتي است که آثار و ضررهاي فراواني بر جسم و روان آدمي باقي مي گذارد. کساني که گرفتار اين عمل شنيع شده اند، آن را گريزگاهي فرعي و عاجل براي خارج شدن از فشار جنسي و پاسخي براي لذت طلبي خود تصور مي کنند، در صورتي که اگرتوجه نمايند، بدين وسيله گرفتار آثار و تبعات زيان آوري مي شوند که گاها قابل جبران نيست. استمناء از گناهان کبيره‏اى است که هر چند در قرآن و يا روايات به کبيره بودن آن تصريح نشده ولى چون بر آن وعده عذاب داده شده، اين دليل و نشانه کبيره بودن آن است و اين نشانه را خود ائمه(ع) در روايات فرموده‏اند. مثلاً محمد بن مسلم در روايتى در اصول کافى از حضرت صادق(ع) نقل مى‏کند: «هر گناهى که خداوند آتش را جزا و سزاى آن قرار داده کبيره است» و روايات به اين مضمون فراوان وارد شده است. خداوند در سوره مؤمنون مي فرمايد يکي از ويژگي هاي انسان هاي مؤمن اين است که در مسائل جنسي خودشان را از آلوده شدن به گناه حفظ مي کنند و صرفا از طريق ازدواج غريزه جنسي خود را ارضا مي کند سپس مي فرمايد هر کس از غير مسير ازدواج غريزه جنسي خودش را ارضا کند از تجاوز کاران است «الذين هم لفروجهم حافظون . الا علي ازواجهم او ما ملکت ايمانهم فانهم غير ملومين . فمن ابتغاء وراء ذلک فاولئک هم العادون » و عمل استمنا مشمول آيه 7 سوره مؤمنون مي شود که مي فرمايد هر کسي غير از اين طريق را (جهت بهره گيري جنسي) طلب کند تجاوزگر است». علاوه بر اين در سخنان گهربار معصومين(ع) نيز از عمل استمنا به زشتي ياد شده و مورد نهي قرار گرفته است که در اينجا به احاديثي از پيامبر(ص) و امام صادق(ع) اشاره مي کنيم: 1. امام صادق(ع): روز قيامت خداوند با شخص خودارضا گفت و گو نمى‏کند و از چشم خدا مى‏افتد. (ميزان الحکمة، ح 18749) 2. رسول خدا(ص): لعنت خدا و ملائکه خداوند و تمام بشر بر شخص خودارضا. (همان، ح 18748) 3. رسول خدا(ص): کسى که خودارضايى مى‏کند، ملعون است. (همان، ح 18751) 4. امام صادق(ع): خودارضايى گناه بزرگى است که خداوند در قرآن از آن نهى فرموده است. (همان، ح 18750) 5. امام صادق(ع): براى کسى که خودارضايى کند در قيامت عذاب دردناکى در نظر گرفته شده است. (همان، ح 18749) علاوه اين عمل شيطاني است که خداوند نهي کرده که از شيطان تبعيت کنيم و فرموده: لا تعبد و الشيطان ائمه دين عليهم السلام مفسران قرآن و تبيين کنندگان مراد واقعي آيات الهي هستند. کبيره بودن: به طور قطع خود ارضايي يکي از گناهان است . در اين زمينه برخي از عالمان ديني و اخلاقي نسبت به کبيره بودن آن نيزتاکيد نموده اند. از ميان ايشان خصوصا مرحوم شهيد آيه الله دستغيب در کتاب خويش گناهان کبيره فصلي را گشوده و بر بزرگي آن تاکيد نموده است . از نظر شرعي، ملاک کبيره بودن يک عمل، وعده عذاب از جانب پروردگار مي باشد. در اين زمينه امام صادق (ع) و در ضمن روايتي از عذابي دردناک براي فاعل آن خبر داده است. آن حضرت(ع) فرموده است: «سه دسته از مردمان اند که خداي متعال در روز قيامت به ايشان نگاه رحمت نمي افکند، آنها را تذکيه نمي نمايد و عذابي دردناک براي ايشان فراهم نموده است: کسي که موي سپيد خود را مي کند، کسي که با خود نکاح (استمناء) مي نمايد و کسي که مفعول واقع مي شود». به فرض صغيره بودن گناه خود ارضايي در صورت عدم تکرار، ملاک ديگر کبيره بودن گناه، تکرار و به تعبير روايات اصرار بر آن است ، به همين دليل چون به طور معمول، خود ارضايي، در افرادي که به آن گرفتارند ، به صورت عادت و اعتياد در مي آيد ، تبدبل به گناه کبيره مي شود. البته حرمت و بزرگي گناه خود ارضايي در حد گناهاني همچون زنا و لواط نيست، ولي در عين حال شرايط آن به گونه اي است که مي توان گفت: ضررهاي بدني و رواني آن از اين دو معصيت بيشر است ؛ زيرا موقعيت براي آنها هميشه مهيا نيست، ولي موقعيت براي خود ارضايي و عادت به آن هميشه مهيا مي باشد. استمناء باعث ضعف قواى شهوانى، ترسو شدن و سستى انسان مى‏گردد و شجاعت و درستى را از انسان سلب مى‏کند و اولين تأثير آن بر چشم و گوش است و باعث ضعف اين دو قوه مى‏گردد. کم‏خونى، رنگ‏پريدگى، کم شدن حافظه، لاغرى، بى‏اشتهايى، بدخلقى، سرگيجه و ده‏ها آفت ديگر از عوارض اين عمل ناروا است. اين عمل بر سلسله اعصاب تأثير عميقى به جا مى‏گذارد و زمينه ضعف شديد آن را فراهم مى‏سازد. اگر فردى به اين عمل معتاد شد، اراده‏اش را از دست مى‏دهد و بعد از آگاه شدن از زيان‏هاى اين عمل، آن قدر اراده ندارد تا آن را ترک کند. راه‏هاى زير براى جلوگيرى از اين عمل زشت مناسب است: 1- اقدام به ازدواج اگر از لحاظ سنى و شغلى و شرايط مورد نياز، زمينه ازدواج فراهم باشد. 2- فراهم نياوردن زمينه‏هاى تحريک مثل خواندن کتابهاى نامناسب و ديدن فيلم‏هاى تحريک‏کننده وحضور در مجالسى که باعث تحريکات جنسى مى‏شوند و گفتگو درباره امور جنسى و يا شنيدن اين امور. 3- ورزش به طور منظم، خصوصا کوه‏نوردى. 4- کنترل نگاه نسبت به نامحرم و پرهيز از گفتگوى غيرضرورى با آنها. 5- پرهيز از خوردن غذاهاى تحريک‏کننده و غذاهايى که بيش از حد مورد نياز بدن توليد انرژى مى‏کنند. 6- دورى از تنهايى و خلوت و زياد نماندن در حمام و دورى کردن از دوستان منحرف و فاسدى که انسان را در معرض تحريکات قرار مى‏دهد. 7- رو آوردن به عبادت و خواندن قرآن کريم ودعا و مناجات با خداوند متعال. 8- مطالعه مضرات و زيان‏هاى اين عمل زشت و رجوع به کتاب‏هايى که در اين مورد نوشته شده (مثل گناهان کبيره، شهيد دستغيب شيرازى).