• آیا امام زمان(عج) ازدواج کرده است؟

    آیا امام زمان(عج) ازدواج کرده است؟
    پاسخ اجمالی
    داشتن همسر و فرزند اگرچه محتمل است و غیبت آن‌حضرت این لازمه را در پى ندارد که حتماً باید سنت الهى ازدواج ترک گردد؛ اما در روایات نمی‌‏توان به دلیل قانع کننده‌‏اى در این باره برخورد کرد و شاید بتوان گفت: همان‌گونه که تقدیر الهى بر این تعلق گرفت که وجود نازنین آن‌حضرت در پس پرده غیبت باشد، بر این هم تعلق گرفت که به جهت مصالحى این مسئله در پرده‌ی ابهام باشد.
    پاسخ تفصیلی
    زندگانى شخصى حضرت مهدی(عج) از جمله مسائلى است که نمی‏توان در آن به سادگى به علم و یقین رسید، ولى می‌‏توان با بررسى روایات، احتمالى را به واقع نزدیک‌تر دانست. در این موضوع که آیا امام زمان(عج) زن و فرزند دارد، سه احتمال وجود دارد:
    الف): امام(عج) اساساً ازدواج نکرده است.
    ب) ازدواج کرده؛ اما فرزند ندارد.
    ج) ازدواج کرده و فرزند هم دارد.

  • اطلاعات و آمار واقعه کربلا و روز عاشوار توسط چه کسانی نقل شده و تا چه حد صحت دارد؟

    اطلاعات و آمار واقعه کربلا و روز عاشوار توسط چه کسانی نقل شده و تا چه حد صحت دارد؟
    از چند جهت و از چند منبع اطلاعات رسیده است .از خیل کسانی که در کنار امام بودند و زنده مانده‌اند یاران امام‌حسین‌(ع)، ناظران صحنه بوده‌اند.
    دسته دوم اطلاعات در عصر مختار به دست آ‌مد. مختار وقتی قاتلان و ظالمان را دستگیر کرد پیش از آن که آن‌ها را به قتل برساند می‌گفت : بگویید در کربلا چه کردید،‌ آن‌ها گزارش می‌دادند.
    نکته سوم،‌ اصلاً در خود سپاه عمرسعد گزارشگرانی وجود داشتند که معروف‌ترین آنها حمیدبن‌مسلم است که گزارش می‌نوشت. اطلاعات از این سه طریق نوشته شده است و ثبت و ضبط شده است.

  • چرا حربن‌یزید ریاحی زودتر از روز عاشورا به کاروان امام‌حسین‌(ع) ملحق نشد؟

    چرا حربن‌یزید ریاحی زودتر از روز عاشورا به کاروان امام‌حسین‌(ع) ملحق نشد؟
    حربن‌یزید ریاحی احساس روشنی در خود داشت و به حقانیت امام‌ علیه السلام ایمان داشت، ولی هنوز رشته‌های تعلق را سست نکرده بود تا از سپاه عبیدالله ‌بن‌زیاد بریده شود.از طرف دیگر تصور می‌کرد اگر در صحنه باشد بتواند بدون جنگ و خونریزی مسئله را پایان دهد و قصد داشت امام علیه السلام را متقاعد کند که برگردد ویا بیعت کند و به هر صورت جنگ نشود. اما روز تاسوعا دید قصه کاملاً جدی است و گفت من احساس کردم دیگرراه کاملاً ‌بسته است. و به عمرسعد گفت ای عمر تو با حسین می‌جنگی؟ گفت:‌ آری می‌جنگم و هیچ پروایی هم ندارم که بر اجساد آن‌ها اسب بتازانم. وقتی دید نمی‌شود مسئله را به شیوه‌ سیاسی یا با مماشات حل کرد ، تصمیم خود را گرفت و به یاران امام پیوست.

  • آیا امام سجاد از قیام مختار راضی بود؟ سر ابن مرجانه که برای امام سجاد فرستاده شد ایشان چه کردند؟

    آیا امام سجاد از قیام مختار راضی بود؟ سر ابن مرجانه که برای امام سجاد فرستاده شد ایشان چه کردند؟درباره اینگونه مطالب تاریخی نمی توان نظر قطعی داد ولی برخی شواهد می تواند کمک کننده باشد.
    از طلب رحمتی که حضرت سجاد (ع)در حق او نمودند، روشن می‌شود که حضرت از قیام او راضی بوده است.
    زمانی که سر عبیدالله بن زیاد را به مدینه نزد امام سجاد ـ علیه السلام ـ آوردند امام فرمودند: «که هیچ کس از بنی هاشم نبود مگر اینکه به مختار درود فرستاد و در حق وی دعا کرد و نسبت به وی سخن نیک گفت.» (محمد بن سعد. طبقات الکبری، بیروت، دارالاحیاء التراث العربی، 1405، ج5، ص 285 (. ودر جای دیگر فرمود: «حمد و ستایش، خدایی را که انتقام ما را از دشمنانم گرفت و خداوند به مختار، پاداش و جزایی خیر عطا فرماید»( جامع الرواة، ج1، ص 22.)

  • چه کسی سر مطهر امام حسین(ع) را برید؟شمر یا سنان بن انس؟

    چه کسی سر مطهر امام حسین(ع) را برید؟شمر یا سنان بن انس؟
    در این که چه کسی سر امام را از تن جدا کرد، در منابع تاریخی نام افراد ذیل آمده است: 1ـ سِنان بن‌انس[1] 2ـ شَمِر بن‌ذی‌الجوشن[2] 3ـ خَوْلیّ بن‌یزید[3] 4ـ سنان بن‌انس با مشارکت زُرعة بن‌شریک[4] و دیگران.
    یکی از مورخان به نام «سبط ابن‌جوزی» پس از نقل چند قول در تعیین قاتل (جدا کنندة سر مطهّر) نوشته است: درست آن است که قاتل حسین علیه السلام سنان با مشارکت شمر بوده است.[5] امّا با توجّه به آن که کهن ترین و معتبرترین منابع و نیز اکثر آنها، قاتل امام را سنان دانسته اند، به نظر می رسد که بُرندة سر مطهّر امام، سنان بن‌انس بوده است، امّا شمر در مقام فرمانده بخشی از لشکر، سنان را که به تعبیر گزارش های تاریخی، فردی احمق و جسور[6] بوده است، مأمور این کار کرده است و او این مأموریت را پذیرفته و اجرا کرده است. چنان که یکی دیگر از مورخان مشهور به نام «ابن‌اثیر» پس از نقل برخی اقوال در این باره، گفته است: صحیح آن است که حسین بن‌علی را سنان بن‌انس، کشت. [7]
    از این رو اگر در زیارت عاشورا و امثال آن، شمر مورد لعن قرار گرفته است، می تواند به اعتبار دستور مستقیم وی به سنان برای انجام این کار و سایر خصومت‌های او، و نیز مخالفت وی با پیشنهاد مصالحه آمیز عمر‌سعد به امام حسین ـ ع ـ و تحریک وی عبیدالله بن‌زیاد را مبنی بر عدم پذیرش پیشنهاد عمرسعد در بارة به پایان رساندن این نزاع از طریق مذاکره و مصالحه، باشد.[8].

    [1] . فضیل‌ بن‌زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین†،فصلنامه تراثنا، ش2، 1406ق، ص 149؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج3، ص 409؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص453؛ ابن‌حبان، کتاب الثقات، ج2، ص 309 و ج3، ص 69؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص 118؛ ابوحنیفه‌نعمان‌بن‌‌محمد تمیمی مغربی، شرح الاخبار، ج3، ص164؛ شیخ صدوق، الامالی، مجلس30، ص 226؛ ابن مسکویه رازی، تجارب الامم و تعاقب الهمم، ج2، ص 73؛ ابن‌‌عبدالبرّ قرطبی، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، ج1، ص 443 و444؛ ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج 5، ص341؛ ابن نما، مثیر الاحزان، ص75؛ ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغة، ج2، ص 286؛ سبط ابن‌جوزی، تذکرة الخواص، ص253؛ ابن‌طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص176؛ ابن‌کثیر، البدایة‌ و النهایة، ج 8، ص 204؛ ابن‌عنبه، عمدة الطالب فی انساب آل‌ابی‌طالب، ص172.
    [2] . ابن حبّان تمیمی ، کتاب الثقات، ج2، ص 311؛ شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص 112؛ خوارزمی، مقتل الحسین، ج2، ص 42.
    [3] . بلاذری، انساب الاشراف، ج3، ص 418؛ ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص 119 و ج 6، ص 244؛ طبرانی، المعجم الکبیر، ج3، ص 117.
    [4] . میرخواند (محمد بن‌خاوند شاه)، روضة الصفا فی سیرة الانبیاء و الملوک و الخلفاء، ج 5، ص 2260.
    [5] . سبط ابن‌جوزی، تذکرة الخواص، ص253.
    [6] . طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص454.
    [7] . اسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج1، ص 498.
    [8] . طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص414.

  • ایا تشنگی امام حسین علیه السلام و یاران او امر واقعی تاریخی است؟

    ایا تشنگی امام حسین علیه السلام و یاران او امر واقعی تاریخی است؟
    باسلام خدمت شما پرسشگر محترم
    مدارک و شواهدی که در مورد تشنگی امام حسین(ع) و یاران و بسته شدن آب به روی ایشان به دست ما رسیده به شرح زیر است:
    1. تقریباً تمام نقل های تاریخی متفق اند که حدود سه روز قبل از شهادت امام (ع) و اصحاب، آب به روی آنان بسته شد. ابن زیاد به عمر سعد(لع) امر کرد که میان حسین بن علی(ع) و آب مانع شود و اجازه ی دستیابی آب را به آنان ندهد؛ و عمر سعد، عمرو بن حجاج را با 500 نفر مسئول بستن راه ورودی به آب کرد؛ و گفته اند که این ممانعت سه روز قبل از شهادت امام و یارانش بود.[1]
    2. از نقل های تاریخی شیعه[2] و اهل سنت،[3] و روایات پیامبر(ص) [4] و ائمه معصومین (ع)[5] و زیارتنامه ها[6] می توان گفت شهادت امام حسین(ع) با لب تشنه، امری مسلم و یقینی است و اخبار متواتر بر آن دلالت دارند.
    3. در بسیاری از نقل ها به طور واضح تشنگی امام (ع)، اصحاب و اهل بیت، در روز عاشورا بیان شده است از جمله:
    الف) روایتی که تشنگی حضرت علی اکبر را در هنگام نبرد نقل می کند که خطاب به پدر می گوید: العطش قد قتلنی «تشنگی مرا کشت».[7]
    ب) روایتی که بیان می کند حضرت عباس قبل از شهادت برای تهیه آب و رفع تشنگی بچه ها به طرف میدان حرکت می کنند.[8]
    ج) کلام جناب حر (ره) خطاب به کوفیان: حسین (ع)، زنان و بچه ها و اهلش را از آب فرات منع کرده اید در حالی که یهود و نصاری و مجوس از آن می نوشند و خوک ها و سگ ها در آن زبان می زنند و این اصحاب و اهل بیت حسین اند که از شدت تشنگی بیهوش شده اند.[9]
    اما با وجود مدارک بالا، نقل هایی در کتب تاریخی و روایی موجود است که به بیان های مختلف دستیابی کاروان امام به آب را در مدت محاصره به تصویر کشیده است از جمله:
    الف) شکسته شدن محاصره ی آب توسط حضرت عباس(ع). بسیاری روایت کرده اند که بعد از بسته شدن آب به روی امام و اصحاب، وقتی تشنگی آنها شدید شد امام (ع)، حضرت عباس(ع) را با عده ای فرستاد تا آب را به کاروان برسانند. این گروه به سوی شریعه رفتند و درگیری هایی بین آنها و سپاه عمرو بن حجاج روی داد.
    درباره ی نتیجه ی این عملیات اکثر منابع (عمدتاً منابع اهل سنت) گفته اند آنها موفق شدند و با مشک های پر به خیمه ها بازگشتند.[10] اما انساب الاشراف بعد از بیان این مطلب می گوید: گفته شده به دلیل ممانعت سپاه عمر سعد آنها نتوانستند آب زیادی به اردوگاه امام برسانند.[11] و کتاب مثیر الاحزان نیز بعد از نقل اعزام عده ای از یاران امام برای دسترسی به آب فقط از ممانعت عمرو بن حجاج خبر می دهد و از رسیدن آب به اردوگاه امام خبر نمی دهد.[12]
    ب) بعضی نقل کرده اند بعد از بسته شدن آب، امام (ع) به پشت خیمه ها رفتند و چندین جا از زمین را حفر کردند و چشمه هایی جاری شد که همه ی اصحاب سیراب شدند و مشک هایشان را پر نمودند. اما وقتی عمر سعد مطلع شد دستور داد از آن جلوگیری کنند.[13]
    ج) نقل هایی که به بیان غسل و نظافت امام و اصحاب قبل از شروع جنگ پرداخته اند. شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل می کند که: امام حسین (ظاهراً در صبح روز عاشورا) به اصحاب خود فرمود: آب بنوشید که این آخرین ذخیره ی آب شماست و وضو بگیرید و غسل کنید و لباس هایتان را بشویید که کفن های شما خواهد بود و سپس نماز صبح را با آنها اقامه می کنند.[14]
    با توجه به مدارک تاریخی موجود که خلاصه آنها ذکر شد نکات و نتایج زیر حاصل می شود:
    1. مسلم است که سپاه عمر سعد سه روز قبل از شهادت امام و اصحابش سعی در ممانعت از دستیابی کاروان امام به آب داشته اند و این نشان می دهد که اصحاب امام در مضیقه ی شدید آب بوده اند و برای دستیابی به آب در روزهای محاصره مجبور به جنگیدن بوده اند.
    2. هر مسلمان و مورخی یقین دارد که امام حسین (ع) سبط پیامبر(ص) و سید جوانان اهل بهشت با لب تشنه به شهادت رسیدند و هیچ یک از دشمنان سنگ دل در لحظات آخر عمر شریف امام اجازه ی دستیابی به آب را به ایشان ندادند.
    3. درباره ی نقل های دیگری که در کتب تاریخی آمده نمی توان به طور قطع نظر داد؛ چون نه شیوع و تعدادشان به حد تواتر می رسد، و نه هیچکدام از نظر سندی به طور کامل قابل اعتماد هستند. چون یا در بین راویان آنها فاصله زیاد وجود دارد و یا بعضی راویان نا شناخته و یا غیر قابل اعتماد هستند. پس به تمام آنها باید به دید گمان و احتمال نگاه کرد.
    بنابراین نه می توان به طور قطع قائل به دو یا سه روز تشنگی کاروان امام شد نه می توان به وجود فراوانی آب در حرم اباعبدالله (ع) معتقد شد.
    4. اگر از اشکال سندی روایات بگذریم و بخواهیم تمام نقل های تاریخی را با هم معنا کنیم و جمع نماییم، باید چند نکته را متذکر شویم:
    الف. امام و یاران یقین به شهادت داشتند و خود را برای شهادت آماده نموده بودند. شواهد و قرائن ظاهری نیز به گونه ای بود که اولا: نتیجه ی جنگ جز شهادت و کشته شدن امام و یاران چیز دیگری نمی توانست باشد. و ثانیا: علی القاعده مدت جنگ و مبارزه نباید طولانی باشد چون تعداد یاران امام در برابر افراد دشمن بسیار کم بوده است. و کشتن حدود صد نفر توسط چند هزار نفر، زمان زیادی نمی خواهد. چنانکه تاریخ هم نشان می دهد که حدود پنجاه نفر یعنی بیش از نیمی از یاران امام(ع) در همان حمله اول صبح عاشورا به شهادت رسیدند[15]. بنابراین امام خواستند این شهادت به زیبا ترین صورت ظاهری و باطنی محقق شود و قداست و پاکی در جزئی ترین بخش آن نیز موج بزند. و می دانیم غسل هم پاکی و تمیزی ظاهری است و هم زمینه ی پاکی باطنی و معنوی را ایجاد می کند. در ضمن باید توجه داشت بر خلاف عادت ما غسل کردن نیاز به صرف آب فراوان ندارد، بلکه با آب بسیار مختصر هم می توان غسل نمود.
    ب.باید توجه داشت از یک سو محاصره و سخت گیری دشمن در زمینه ی آب[16]؛ و از سوی دیگر گرمای هوا، با گذشت زمان شدیدتر می شده است و در نتیجه هر چه زمان می گذشت دسترسی به آب برای امام و یاران سخت تر می شد و کسانی که دیرتر به شهادت می رسیدند بیشتر تشنه بودند پس می توان گفت زمانی که امام امر به غسل، نظافت و شست و شو داده اند امکان فراهم کردن آب به هر ترتیبی وجود داشته و بعد از این که محدودیت و اعمال فشار دشمن بیشتر و گرمای هوا شدیدتر شده کاروان امام در بعد از ظهر با تشنگی شدید مواجه شده است.
    ج.احتمال می رود آبهایی که برای غسل استفاده می شد از آبهای غیر قابل شرب بوده است.
    در هر صورت به نظر می ر سد با توجه به این نکات می توان تا حدی تناقض موجود در این روایات را برطرف نمود.
    پی نوشت ها:
    [1] ر.ک: تاریخ طبری، 5/409؛ البدایة والنهایة، 8/175؛ الاخبار الطوال، 255؛ الانساب الاشراف 3/181؛ روضة الواعظین، 1/182؛ الارشاد، 2/86؛ و با همین مضمون: کشف الغمة، 2/47؛ اعلام الوری، 235؛ الامامه والسیاسة، 2/11.
    [2] اللهوف، 117؛ بحارالانوار، 45/56.
    [3] البدء و التاریخ، 6/11؛ الاخبار الطوال، 258.
    [4] بحارالانوار، 44/245.
    [5] کامل الزیارات، 131؛ وسائل الشیعة، 3/282 و 25/278؛ مستدرک الوسائل، 10/237 و 10/239.
    [6] کامل الزیارات، 151 و 168 و 131.
    [7] بحارالانوار، 45/43؛ الفتوح، 5/115.
    [8] بحارالانوار، 45/41.
    [9] بحارالانوار، 45/10؛ الارشاد، 2/100؛ اعلام الوری، 242؛ تاریخ طبری، 5/428؛ الکامل، 4/65.
    [10] تاریخ طبری، 5/412، الاخبار الطوال، 255، الفتوح، 5/6؛ انساب الاشراف، 3/181؛ بحار، 44/387 و با این مضمون الامامة والسیاسة، 2/11/
    [11] انساب الاشراف، 3/181.
    [12] مثیر الاحزان، 71.
    [13] بحارالانوار، 44/387؛ الفتوح، 5/91.
    [14] الامالی الصدوق، 150.
    [15] بحار الانوار، ج45، ص12.
    [16] بحارالانوار، 44/388.
    موفق و پیروز باشید.

  • مهریه حضرت زهرا علیهاالسلام چقدر بوده است چه مبلغی؟

    مهریه حضرت زهرا علیهاالسلام چقدر بوده است چه مبلغی؟
    منابع تاریخی میزان مهریه حضرت زهرا(س) را بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ درهم ذکر کرده‌اند.در دوران پیامبر، هر ده درهم نقره، معادل یک دینار طلا بوده است ،(برخی منابع گفته اند پیامبر فرمود فاطمه را با مهریه ۴۰۰ مثقال نقره به عقد ازدواج علی درمی‌آورم.)و بر این اساس، مهریه حضرت زهرا (س)، معادل ۱۷۰ تا ۲۲۳ گرم طلا تخمین زده می‌شود.بنابر گزارش شیخ طوسی در کتاب أمالی، امام علی (ع) برای تأمین مهریه، زره خود را فروخت. پس از آنکه مهریه به دست پیامبر رسید، بی آنکه آن را بشمارد، اندکی از پول را به بلال داد تا برای فاطمه عطر تهیه کند.پیامبر اکرم (ص) سپس باقیمانده پول را برای تهیه وسائل موردنیاز زندگی، به چند تن از یاران خود داد ازجمله موارد جهیزیه حضرت فاطمه، پیراهنی بود که حضرت زهرا شب عروسی خود در پی تقاضای زنی مستمند، به او بخشید و خود به لباسی مستعمل اکتفا کرد.

  • فاصله بین عقد و خانه داری حضرت زهرا علیها السلام چقدر بوده است؟

    فاصله بین عقد و خانه داری حضرت زهرا علیها السلام چقدر بوده است؟
    برخی منابع شیعه با توجه به روایت کلینی که تولد فاطمه را پنج سال پس از بعثت پیامبر ذکر کرده،سن او را در هنگام ازدواج، نُه سال دانسته‌اند.از آنجا که پیامبر (ص) حضرت فاطمه (س) را ۱ ذی‌الحجه سال دوم هجری، به خانۀ امام علی (ع) فرستاد، فاصله زمان عقد تا ازدواج آن دو تقریبا ده ماه بوده است،

  • تفاوت سنی حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها چقدر بوده است؟

    تفاوت سنی حضرت علی علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها چقدر بوده است؟
    درمنابع سن حضرت علی علیه السلام را در هنگام ازدواج 21 سال و پنج ماه ذکر کرده اند و سن حضرت زهرا علیها السلام مختلف نقل شده است از 9 سا ل گفته اند تا 11 سا ل در نتیجه اگر حضرت زهرا علیهاالسلام هنگام ازدواج نه ساله باشند اختلاف سنی حدود 12 سال می شوداگر ده ساله بوده باشنداختلاف سنی یازده سال می شود واگر یازده ساله بوده اند اختلاف سنی ده سال می شود.بخاطر نقل های متفاوت نمی توان دقیقا مشخص کرد اما حدود اختلاف سنی بین ده تا دوازده سال می باشد.

  • سن حضرت علی علیه السلام هنگام ازدواج چقدر بوده است؟

    سن حضرت علی علیه السلام هنگام ازدواج چقدر بوده است؟
    در منابع سن حضرت علی علیه السلام را در هنگام ازدواج 21 سا ل و پنج ماه ذکر کرده اند و سن حضرت زهرا مختلف نقل شده است از 9 سا ل گفته اند تا 11 سا ل در نتیجه اختلاف سنی حدود یازده سال می شود.

پربازدیدترین ها