زندگی در قرآن به چه معنا می باشد؟

سوال کننده روشن نکرده است که مقصودش زندگي همه مخلوقات است و يا خصوص انسان ؟ و زندگي دنيا مورد نظر مي باشد يا زندگي آخرت و يا هردو ؟ چنانچه مقصود زندگي دنيا باشد ، بايد گفت : قرآن زندگي دنيا را گاهي به تنهايي با زندگي آخرت مقايسه مي کند و مي فرمايد :

يونس : 24 إِنَّما مَثَلُ الْحَياةِ الدُّنْيا کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْکُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصيداً کَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَکَّرُونَ
مثل زندگى دنيا، همانند آبى است که از آسمان نازل کرده‏ايم که در پى آن، گياهان (گوناگون) زمين- که مردم و چهارپايان از آن مى‏خورند- مى‏رويد تا زمانى که زمين، زيبايى خود را يافته و آراسته مى‏گردد، و اهل آن مطمئن مى‏شوند که مى‏توانند از آن بهره‏مند گردند، (ناگهان) فرمان ما، شب‏هنگام يا در روز، (براى نابودى آن) فرامى‏رسد (سرما يا صاعقه‏اى را بر آن مسلّط مى‏سازيم) و آن چنان آن را درو مى‏کنيم که گويى ديروز هرگز (چنين کشتزارى) نبوده است! اين گونه، آيات خود را براى گروهى که مى‏انديشند، شرح مى‏دهيم‏

العنکبوت : 64 وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ لَوْ کانُوا يَعْلَمُونَ
اين زندگى دنيا چيزى جز سرگرمى و بازى نيست و زندگى واقعى سراى آخرت است، اگر مى‏دانستند! (64)

الحديد : 20 اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَياةُ الدُّنْيا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زينَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَيْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِي الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ کَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهيجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَکُونُ حُطاماً وَ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ شَديدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ
بدانيد زندگى دنيا تنها بازى و سرگرمى و تجمّل پرستى و فخرفروشى در ميان شما و افزون طلبى در اموال و فرزندان است، همانند بارانى که محصولش کشاورزان را در شگفتى فرو مى‏برد، سپس خشک مى‏شود بگونه‏اى که آن را زردرنگ مى‏بينى سپس تبديل به کاه مى‏شود! و در آخرت، عذاب شديد است يا مغفرت و رضاى الهى و (به هر حال) زندگى دنيا چيزى جز متاع فريب نيست‏

الرعد : 26 اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ وَ فَرِحُوا بِالْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلاَّ مَتاعٌ
خدا هر که را خواهد فراخ روزى و هر که را خواهد تنگ روزى مى‏گرداند، و (اين مردم کافر) به زندگانى و متاع دنيا دلشادند در صورتى که دنيا در قبال آخرت متاعى (موقت و ناقابل) بيش نيست. (26)

در اين نگاه زندگي دنيوي چند ويژگي دارد :
1- زودگذر و ناپايدار است
2- محل بازي ، تجمل و خود نمايي و افزون طلبي است
3- متاعش ناچيز است
4- باعث فريب انسانهاست
5- در معرض آسيبهاي فراوان است

اما معرفي دوم زندگي دنيا به لحاظ زمينه سازي براي آخرت است :

الملک : 2 الَّذي خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَياةَ لِيَبْلُوَکُمْ أَيُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزيزُ الْغَفُورُ
آن کس که مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد که کدام يک از شما بهتر عمل مى‏کنيد، و او شکست‏ناپذير و بخشنده است.

الشورى : 36 فَما أُوتيتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَمَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏ لِلَّذينَ آمَنُوا وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ يَتَوَکَّلُونَ
آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنياست، و آنچه نزد خداست براى کسانى که ايمان آورده و بر پروردگارشان توکّل مى‏کنند بهتر و پايدارتر است.

در اين منظر روي ديگر سکه دنيا نمايان مي شود :
1- زمينه تلاش براي شناختهاي صحيح از خود ، خدا و ... (در بعد معرفت)
2- عرصه گزينش خوبي ها و کردارهاي درست (در بعد عمل)
3- سکوي پرش به سوي سعادت جاودان